Öll gögn sem koma fram á þessari síðu má sækja hérna.
Árið 2005 kom Evrópusambandið á fót viðskiptakerfi með losunarheimildir gróðurhúsalofttegunda í tengslum við mótvægisaðgerðir að hálfu ESB samkvæmt Kyoto-bókuninni. Viðskiptakerfið, í almennu máli nefnt ETS (stendur fyrir Emission Trading System). Kerfið er svokallað „cap and trade“ kerfi þar sem takmörk eru sett á heildarlosun gróðurhúsalofttegunda frá rekstraraðilum sem falla undir viðskiptakerfið. Nánar um viðskiptakerfið má lesa hér.
Ísland hefur sett sér markmið um að draga úr losun gróðurhúsalofttegunda um 40% árið 2030, miðað við árið 1990 með ESB og Noregi. Samkvæmt tillögu ESB skal ná því markmiði með því að draga úr losun um:
Skipting GHL losunar milli losunar frá staðbundnum íðnaði er fellur undir viðskiptakerfi ESB og annarrar losunar (kt CO2-ígildi).– sama mynd og á flipanum um skuldbindingarnar
Losunin sem fellur undir viðskiptakerfi ESB hefur aukist um 117% á tímabilinu 2005 til 2018, og jókst aðeins á milli 2017 og 2018 (um 1,3%). Helstu uppsprettur losunar sem hafa verið undir viðskiptakerfi ESB á tímabilinu 2005-2018 er losun frá álverunum og losun frá kísil- og kísilmálmframleiðsla. Losunin frá kísilmálmframleiðslu hefur verið nokkur stöðug síðan 2005. Hins vegar hefur losunin frá álframleiðslu aukist talsvert (eða um 210%) með aukinni framleiðslugetu hjá starfandi álverunum og gangsetningu hins þriðja á tímabilinu. Jarðeldsneytisbruni vegna staðbundins framleiðsluiðnaðar fellur einnig undir viðskiptakerfi ESB, en eins og má sjá á myndinni er þetta hlutfalslega lítil losun sem fer minnkandi (minna en 1% losunarinnar sem fellur undir viðskiptakerfi ESB á árinu 2018).
Skipting losunar staðbundins iðnaðars er fellur undir viðskiptakerfi ESB, 2005-2018, (kt CO2-ígildi).