Losun frá viðskiptakerfi ESB

Öll gögn sem koma fram á þessari síðu má sækja hérna.

Árið 2005 kom Evrópusambandið á fót viðskiptakerfi með losunarheimildir gróðurhúsalofttegunda í tengslum við mótvægisaðgerðir að hálfu ESB samkvæmt Kyoto-bókuninni. Viðskiptakerfið, í almennu máli nefnt ETS (stendur fyrir Emission Trading System). Kerfið er svokallað „cap and trade“ kerfi þar sem takmörk eru sett á heildarlosun gróðurhúsalofttegunda frá rekstraraðilum sem falla undir viðskiptakerfið. Nánar um viðskiptakerfið má lesa hér.

Ísland hefur sett sér markmið um að draga úr losun gróðurhúsalofttegunda um 40% árið 2030, miðað við árið 1990 með ESB og Noregi. Samkvæmt tillögu ESB skal ná því markmiði með því að draga úr losun um:

• 43% árið 2030 frá iðnaði er fellur undir viðskiptakerfi ESB, miðað við losun árið 2005.
• 30% árið 2030 frá uppsprettum sem ekki falla undir gildissvið viðskiptakerfis ESB, miðað við árið 2005.

Skipting GHL losunar milli losunar frá staðbundnum íðnaði er fellur undir viðskiptakerfi ESB og annarrar losunar (kt CO₂-ígildi).– sama mynd og á flipanum um skuldbindingarnar

Losunin sem fellur undir viðskiptakerfi ESB hefur aukist um 117% á tímabilinu 2005 til 2018, og jókst aðeins á milli 2017 og 2018 (um 1,3%). Helstu uppsprettur losunar sem hafa verið undir viðskiptakerfi ESB á tímabilinu 2005-2018 er losun frá álverunum og losun frá kísil- og kísilmálmframleiðsla. Losunin frá kísilmálmframleiðslu hefur verið nokkur stöðug síðan 2005. Hins vegar hefur losunin frá álframleiðslu aukist talsvert (eða um 210%) með aukinni framleiðslugetu hjá starfandi álverunum og gangsetningu hins þriðja á tímabilinu. Jarðeldsneytisbruni vegna staðbundins framleiðsluiðnaðar fellur einnig undir viðskiptakerfi ESB, en eins og má sjá á myndinni er þetta hlutfalslega lítil losun sem fer minnkandi (minna en 1% losunarinnar sem fellur undir viðskiptakerfi ESB á árinu 2018).

Skipting losunar staðbundins iðnaðars er fellur undir viðskiptakerfi ESB, 2005-2018, (kt CO₂-ígildi).